Stella houdt zich als zeventienjarige bezig met dezelfde dingen als haar leeftijdsgenoten. Ze is druk in de weer met haar laptop, op de hoogte van de laatste roddels en gek op een avond lang kletsen met haar beste vriendinnen. Toch is er één groot verschil: Stella brengt het grootste gedeelte van haar leven door in het ziekenhuis als cystic fibrosis-patiënte. Stella is erg gedisciplineerd in het slikken van haar medicijnen en de dagelijkse routine die haar behandeling vraagt. Toch wordt deze aardig aan het wankelen gebracht als ze in het ziekenhuis haar tegenpool ontmoet: de zeer charmante Will die aan dezelfde ziekte lijdt, maar zijn behandeling een stuk minder serieus lijkt te nemen. Stella besluit om Will te helpen waarmee de twee steeds dichter naar elkaar toe groeien en langzaam verliefd op elkaar worden. Hun liefde voor elkaar wordt echter bemoeilijkt door het besmettingsgevaar waardoor ze minimaal 1,5 meter uit elkaars buurt moeten blijven en een zachte aanraking nooit tot de mogelijkheden behoort. Hoe dicht kunnen ze uiteindelijk naar elkaar toe groeien zonder elkaar ooit fysiek aan te kunnen raken?
Haal de zakdoeken maar te voorschijn, want het is weer tijd om te zwijmelen! Voor wie een zwak heeft voor verliefde tieners die door bepaalde omstandigheden hun liefde voor elkaar eigenlijk niet kunnen beantwoorden kan zijn hart ophalen met Five Feet Apart. Net als genregenoten The Fault in Our Stars, Everything, Everything en Midnight Sun staat ook ditmaal een ernstige ziekte een net opbloeiende liefde weer dusdanig in de weg dat een gelukkig leven in elkaars armen niet de mogelijkheden behoort. Uiteraard is het daarbij tevens belangrijk om een stoere hunk de hoofdrol te geven om helemaal bij de, overwegend vrouwelijke, doelgroep in de smaak te vallen. Ja, wat dat betreft valt er op voorhand wel degelijk te voorspellen dat Five Feet Apart van regisseur Justin Baldoni aardig wat clichévakjes aan zal vinken. Maar kan de film wellicht toch nog net iets meer bieden dan die niet te vermijden clichés?
De basis van Five Feet Apart wijkt in geen geval af van zijn genregenoten: meisje en jongen staan eigenlijk mijlenver van elkaar af, maar groeien door wederzijds begrip steeds dichter naar elkaar toe. Wat dat betreft stevent de film in zijn eerste minuten af als een doorsnee-filmpje die vooral uit is op makkelijk scoren bij zijn doelgroep, maar gelukkig gaat de film toch een klein stukje dieper om niet helemaal aan het die eisen te voldoen. Wat het namelijk voor de liefde tussen Stella en Will vooral lastig maakt is dat ze elkaar niet mogen aanraken en minimaal 1,5 meter bij elkaar uit de buurt moeten blijven. Five Feet in dit geval dus wat in de film symbolisch wordt weergeven door een biljartkeu die ongeveer de gewenste afstand aangeeft. Daarmee moeten hoofdrolspelers Haley Lu Richardson en Cole Sprouse (de hunk uit Riverdale en in een ver verleden de zoon van Ross Geller in Friends) hun liefde voor elkaar dus overtuigend op de kijker overbrengen met een lichaamstaal waarbij ze elkaar dus niet mogen en kunnen aanraken. Een uitdaging die zijn vruchten zeker afwerpt.
De chemie die langzaamaan tussen de twee ontstaat is overduidelijk het hart van de film en precies datgene dat de film een aangename zit maakt tussen alle clichés waardoor het helaas wordt omringt. Het is jammer om te zien dat regisseur Justin Baldoni ze hier en daar toch niet lijkt, of durft, te vermijden waarmee de film helaas toch te vaak net even iets te voorspelbaar is geworden. En dat is jammer, want het doet het sterke acteerwerk van zijn hoofdrolspelers een klein beetje teniet. Door wat minder gebruik te maken van de gebaande paden had de film wellicht uit kunnen groeien tot een meer dan prima film in zijn voorspelbare genre en een voorbeeld kunnen zijn voor aankomende titels die een soortgelijk verhaal zullen vertellen. Nu is Five Feet Apart helaas niet meer dan een film geworden die prima past tussen zijn genregenoten en dus weinig nieuws weet te bieden onder de zon. Wel met meer dan puik acteerwerk. Dat dan weer wel.
Extra’s: Verrassend genoeg is de uitgave van Five Feet Apart op blu-ray voorzien van een hele rits aan toevoegingen op de schijf.
· On the Set of Five Feet Apart (06:29) Een video met beelden van achter de schermen, opgenomen met een videocamera. Net zoals Stella in de film.
· Crossing it Off: Making Five Feet Apart (14:15) De onmisbare making-of die ons laat zien hoe de film tot stand is gekomen.
· Attention to Detail (05:55) Een hoop medische termen komen in de film voorbij. Deze special zoomt in op het oog voor detail van de filmmakers.
· An Artist’s Eye (06:01) Een blik op het karakter van Will en zijn tekentalent.
· Theatrical Fan Event (18:52) Een blik op een speciale screening voor de echte fans.
· Deleted Scenes (08:05) Een hele rits aan scenes die de uiteindelijke film niet hebben gehaald.
· Alternate Ending (01:59) Een alternatief einde voor de film.
· Audiocommentaar: Een audiocommentaartrack ingesproken door regisseur Justin Baldoni.
Five Feet Apart is een aardig drama, dat helaas te weinig doet om zich te onderscheiden van zijn genregenoten. Aan het gegeven van twee tieners die hevig verliefd worden op elkaar, maar door hun ziekte deze niet kunnen beantwoorden, wordt bijzonder weinig gesleuteld of geschaafd om de film net even dat beetje extra’s mee te geven. Zonde, want hoofdrolspelers Haley Lu Richardson en Cole Sprousse hebben een fonkelende chemie die door de weinig gewaagde keuzes helaas een beetje teniet wordt gedaan. Five Feet Apart moddert daardoor een beetje voort en dat is zonde om te zien. Five Feet is zeker geen slechte film, en wellicht helemaal prima voor zijn overwegende vrouwelijke publiek, die gedeeltelijk wordt gered door het ingetogen spel van haar hoofdrolspelers, maar helaas niet meer is geworden dan het genre lijkt voor te schrijven.
Met dank aan Triple P Entertainment en Universal Pictures Home Entertainment voor het recensie-exemplaar.
